Eins og fram kom í síðustu færslu minni um Fuck you rapist bastard málið eftirlætur Mannréttindadómstóll Evrópu ríkjunum sjálfum mat á ýmsum atriðum sem geta verið háð samfélagi og menningu.
Þess ber þó að gæta að Mannréttindadómstóllinn gegnir fyrst og fremst því hlutverki að veita aðildarríkjunum aðhald. Hættan sem felst í því svigrúmi sem ríkin hafa til þess að meta hvert mál er sú að stundum langar forsvarsmenn ríkjanna ekkert að gangast við því að þau hafi gerst sek um mannréttindabrot. Getur verið að ríkið hafi sýnt einhver merki um slíkt í meiðyrðamálum Egils Einarssonar?
Ef maður skoðar dóma Hæstaréttar í Fuck you rapist bastard málinu og Facebook-málinu ásamt þeim rökum sem ríkið lagði fyrr Mannréttindadómstólinn verður ekki betur séð en að Hæstiréttur hafi gert nákvæmlega það sem stjórnvöld, dómstólar, blaðamenn og almenningur eru svo oft sakaðir um í kynferðisbrotamálum; snúið sökinni upp á þolandann. Réttarhöldin í þessum meiðyrðamálum fyrir íslenskum dómstólum snerust mun frekar um það hvort Egill hefði fyrirgert rétti sínum til æruverndar með því sem hann sagði, bæði mörgum árum fyrr og í Monitor viðtalinu, en um þau ummæli sem hann kvartaði undan.
Auðvitað varð ekki hjá því komist að skoða orðræðu Gillz í þessu sambandi, maðurinn var búinn að hegða sér eins og „dick“ og hvort sem um er að ræða meiðyrðamál, kynferðisafbrot eða eitthvað annað er nauðsynlegt að skoða samhengið. Og andið með nefinu – ég er ekki að segja að það megi sýkna menn af nauðgun út á það að þolandinn sé drusla. En í þessu tilviki varð hrekkjusvínið þolandi eineltis og ríkið má ekki gefa út veiðileyfi á mann bara af því að hann er „dick“. Mannréttindi voru nefnilega ekki fundin upp fyrir góða fólkið, heldur fyrir alla. Líka „dicks“.
Eins og áður hefur komið fram vildu tveir dómaranna við MDE sýkna ríkið af kröfu Egils. Annar þeirra á þeirri forsendu að ríkið ætti að hafa svigrúm til mats (um það skrifaði ég í síðasta pistli) en hinn dómarinn tók sömu afstöðu og ríkið á grundvelli gagnanna, í hnotskurn þá að Egill geti sjálfum sér um kennt.
Í dómi MDE kemur fram að ríkið hafi sent dómstólnum skrif Egils til að sýna fram á samhengi umræðunnar. Gott og vel, það er eðlilegt en ég velti því t.d. fyrir mér hvernig það samhengi var kynnt. Sendi ríkið inn fleiri dæmi um þann viðbjóðslega húmor sem viðgekkst á Íslandi um sama leyti og Egill skrifaði sínar alræmdu greinar í nafni „Fréttastofu Gillz“? Veit dómarinn sem vildi sýkna ríkið vegna framgöngu Gillz, hverskonar grín var í gangi á Íslandi á fyrsta áratug þessarar aldar?
Ég tek fram að ég er ekki að mæla með „Fréttastofu Gillz“, mér hefur aldrei þótt sá húmor hið minnsta sniðugur en staðreyndin er sú að sóðalegt grín frá þessum tíma stendur ekkert í vegi þess sem vill verða borgarstjóri eða prestur. Og það menningarlega samhengi virðist ríkið ekkert hafa minnst á.
